Mijn geduld wordt weer op de proef gesteld.
Al heel het weekend dacht ik dat mijn ongesteldheid eraan zou komen. Sinds zaterdag kwam het kwaaltje van de gevoeligere borsten erbij, welke ik altijd heb. Maar tot op heden geen bloed te bekennen.
Zaterdag heb ik bij de action nog 2 testen meegepakt maar ik durf nog niet te testen. Ze zullen vast negatief zijn en dan heb ik nog geen zekerheid. Ik wacht nog een paar dagen.
Maar toch pff, ben er best zenuwachtig om. Mijn man zei nog een tijdje geleden: Dan zal je zien dat je nu wel zwanger wordt…
Ik ben net naar het Kruidvat gereden en een potje foliumzuur gehaald. Hoef ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken. Het eerste pilletje is geslikt.
Misschien herinneren jullie nog dat ik bijna 2 jaar geleden niet ongesteld werd, negatieve testen had, uiteindelijk toch ongesteld werd en dat de huisarts dacht dat ik een miskraam heb gehad. Mijn nichtje was blijkbaar ook gelijk zwanger wat me een kleine domper gaf.
Vorige week kreeg ik het telefoontje dat hun tweede kind onderweg is. Ik ben totaal niet verdrietig en erg blij voor hun maar ik kan ook niet zeggen dat me het helemaal niets deed. Het was meer het gevoel dat ik weer nadacht over de ons niet beantwoorde wens. Na een dag was het weer weg.
En nu, een week later, zit ik in dit schuitje, pfff, ik voel van alles! Mijn tieten zijn ontploft, mijn stoelgang heeft een eigen leven gekregen. Allemaal kwaaltjes die iets kunnen betekenen.
Mijn man appt me wanneer ik ga testen, hij is ook zenuwachtig. Als het zo is moeten we even aan het idee wennen. Ik wil nog een paar dagen afwachten.
reacties (0)